Προετοιμασία ασθενών για αιμοκάθαρση

H Χρόνια Νεφρική Νόσος χαρακτηρίζεται από σταδιακή απώλεια της φυσιολογικής λειτουργίας των νεφρών. Αποτελεί μια προοδευτική νόσο και τα συμπτώματά της επιδεινώνονται με το πέρασμα του χρόνου. Σε τελικό στάδιο, οι νεφροί πραγματοποιούν λιγότερο από το 5% της κανονικής τους λειτουργίας, με αποτέλεσμα να απαιτείται υποβοήθηση για την απομάκρυνση των τοξικών ουσιών από τον οργανισμό.

Μια μέθοδος απομάκρυνσης είναι η αιμοκάθαρση, με την οποία επιτυγχάνεται η υποκατάσταση της λειτουργίας και εξασφαλίζεται η επιβίωση του ασθενή. Όταν η επιδείνωση της νόσου φτάνει σε σημείο που είναι αδύνατη η αντιμετώπισή της μέσα από φαρμακευτική αγωγή ή δίαιτα, συστήνεται ο ασθενής να ξεκινήσει αιμοκάθαρση. Μια βασική ένδειξη για έναρξη της θεραπείας είναι η τιμή κάθαρσης της κρεατινίνης. Συγκεκριμένα, αν η τιμή της είναι σταθερά κάτω των 10 ml/min/1,73m2, ο νεφροπαθής θα πρέπει να ενταχθεί σε πρόγραμμα περιοδικής αιμοκάθαρσης.

Προτού ο ασθενής ξεκινήσει τη θεραπεία, καλό είναι να συμμετέχει σε προγράμματα προετοιμασίας, να ενημερωθεί πλήρως για την κατάστασή του από το γιατρό του, το νοσηλευτικό προσωπικό αλλά και μέσα από αξιόπιστες ομάδες στήριξης, εκδηλώσεις και άρθρα. Σημαντικό είναι επίσης να είναι σε διαρκή επικοινωνία με την οικογένειά του και τον φιλικό του κύκλο, ώστε να διαθέτει ένα στηρικτικό περιβάλλον στο οποίο μπορεί να εκφράζει τις ανησυχίες και τα συναισθήματά του. Τέλος, πολύ βοηθητικά μπορεί να λειτουργήσει και η επαφή με άλλους ασθενείς που υποβάλλονται ήδη στη θεραπεία.

Προκειμένου η συσκευή αιμοκάθαρσης να έχει πρόσβαση στα αγγεία του αίματος, θα πρέπει πρώτα ο ασθενής να υποβληθεί σε μικροεπέμβαση. Κατά κύριο λόγο η πρόσβαση αποκτάται με δύο τρόπους αγγειακής προσπέλασης. Ο ένας είναι εν μέσω αρτηριοφλεβικής επικοινωνίας (φίστουλα), όπου στο άνω άκρο του ασθενούς συνδέεται μια αρτηρία με μια φλέβα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη σκλήρυνση και διάταση της φλέβας, η οποία μπορεί έπειτα να συνδεθεί με το μηχάνημα αιμοκάθαρσης. Ιδανικά, η επέμβαση πρόσβασης πρέπει να πραγματοποιείται μερικούς μήνες πριν την έναρξη της θεραπείας.

Ο δεύτερος τρόπος είναι μέσα από την τοποθέτηση αγγειακού μοσχεύματος, το οποίο εφαρμόζεται 3 με 4 εβδομάδες πριν την έναρξη της θεραπείας. H μέθοδος αυτή προτιμάται όταν οι φλέβες του ασθενούς είναι εξαιρετικά λεπτές. Το μόσχευμα τις περισσότερες φορές είναι κατασκευασμένο από συνθετικό υλικό και καθώς είναι ξένο σώμα, ενέχει μεγαλύτερη πιθανότητα επιμόλυνσης ή θρόμβωσης και απαιτεί συχνότερη επανατοποθέτηση.

Είναι πολύ σημαντικό ο ασθενής να μη χρησιμοποιεί το χέρι αγγειακής προσπέλασης για αιμοληψία και μέτρηση πίεσης, ενώ πρέπει επίσης να το προστατεύει από καταπόνηση και τραυματισμούς.

Ακόμα και σε αυτά τα στάδια της νόσου η διατροφή εξακολουθεί να διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στην καλή διατήρηση της υγείας και της φυσικής κατάστασης, στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης και στην αποφυγή της κατακράτησης υγρών. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία στη δίαιτα για αιμοκαθαιρόμενους είναι ο περιορισμός του άλατος και των τροφών με φώσφορο και κάλιο. Κατά τη διαδικασία της αιμοκάθαρσης μάλιστα, το αίμα χάνει λεύκωμα το οποίο χρειάζεται αναπλήρωση. Το λεύκωμα υποκαθίσταται με την καθημερινή κατανάλωση κρέατος χωρίς λίπος ή αυγών. Ανάμεσα στις συνεδρίες θα πρέπει επίσης να περιορίζεται και η πρόσληψη υγρών.

Ο ασθενής θα πρέπει τέλος να τηρεί αυστηρά τη φαρμακευτική του αγωγή και να κάνει ελαφράς μορφής σωματική άσκηση.

  Τρίτη, 2 Αυγούστου 2022